Van bagger tot puinhoop

Ja, poeh, wat een bende was het weer. Letterlijk.
Laos was echt heel mooi, het zuiden iets minder, maar kwam vast door de regen. We hebben twee weken achter elkaar regen gehad! Nog drie keer zoveel als in Nederland, maar ja, dat kan je verwachten in het regenseizoen. We hadden ook lang geen regen meer gehad. Nu weten we weer waarom we ook al weer niet in Nederland zijn..

Het noorden van Laos is echt een supermooi berglandschap, slingerende en hobbelende busritten van 10 uur en langer, maar zeker wel de moeite waard! Stoeltjes zijn wel wat harder dan in Thailand.. Maar we klagen niet hoor..
Buiten de steden gaat alles nog met de hand en de buffel en wonen ze nog in hutjes met niks. Ze hebben geen tv, dus zitten ze 's avonds gezellig rond n kampvuurtje opium te roken. Ja, zo kan t ook.. en je moet je toch een beetje aanpassen in een land, dus wij ook een pijpje geprobeerd, wat een troep zeg.. net of er een vrachtwagen met olifanten op je hoofd staat, zo lam voel je je.

Toen maar snel weer verder gegaan richting Thailand. Onderweg wilden gaan tuben (lees: dronken in een tractorband de rivier afdrijven) De nummer 1 attractie van Laos, maar het regende zoveel dat het niet meer kon.

We zaten daar 's avonds in de bar met twee amerikanen bier te drinken, en de volgende ochtend kwamen we uit ons hotel: hele eiland weg! Alle barren weg, hutjes ondergelopen tot aan het dak, de bruggen onder water, alles weg! Het was er al dagen aan het regenen, en die nacht regende het zo hard dat de rivier overnacht meer dan 3 meter gestegen was! De weg vanuit het noorden, waarover de dag daarvoor gekomen waren, was al ingestort, en de andere wegen waren aan t wegzakken.

Alle reizigers verlieten massaal het dorp, we hebben maar gelijk een bus geboekt en de volgende ochtend om 10 uur konden we op pad. Het leek wel een boottocht op sommige plaatsen, het water was bijna een meter boven de weg, en zo bruin, de weg was niet eens meer te zien. deed me denken aan een verkeersexamen:

U rijdt hier op een voorrangsweg, er nadert een roeiboot van rechts,
MAG DAT?

Maar goed. Heb je nog ns wat te vertellen toch? Onze bus was ook nog de laatste die er nog doorkon. We spraken later nog 1 van de Amerikanen, die had de bus 3 uur later genomen , en kwam vier(!) dagen later aan in Bangkok..

Gelukkig was het in Bangkok weer een stuk zonniger. Lulu van het vliegveld gehaald, en op naar Cambodja. Al na een dag kwamen we aan in Siem Reap, voor een bezoek aan Angkor Wat, DE tempel van Cambodja, weetjewel, in de jungle, van de film Tombraider enzo.

Wat is dat schitterend mooi zeg, niet te geloven dat ze dat 1200 jaar geleden gebouwd hebben. Een gebied van tientallen vierkante kilometers, met heel veel verschilende tempels/ruines. Wel een gigantische puinhoop, ze bouwden toen zonder fundering, dus de helft is ingestort. Daarna hebben dieven in de jaren '90(!) de hoofden van de honderden beelden gejat/afgehakt/uit de muur gehakt, en verkocht aan handelaren.. Wat zonde zeg, maar toch een onbeschrijfelijk gevoel als je die gebouwen zo staat te bekijken. Echt groots. Wie ze wil zien, moet maar ff fotoruimte voor ons bestellen, de fotoruimte is nl alweer vol..(bedel,bedel) Er staan nu al 700 foto's op deze site!!

We zijn nu in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Het is net Indiase stad, maar dan met minder mensen. Overal troep en stank, open riolen, en heel veel armoede, verschrikkelijk om kleine kinderen hier 's avonds vuilnis te zien eten.
Het verschil tussen arm en rijk is hier heel groot.
We zijn nog naar 1 van de Killing Fields geweest, en naar een gevangenis waar mensen gemarteld werden onder het regime van Pol Pot. (jeweetwel, van de Rode Khmer, die 4 jaar lang de macht had, en iedereen die een bril had of kon lezen martelde en vermoorde, een verschrikkelijke burgeroorlog, nog maar 30 jaar geleden)
Daarna hadden we toch geen zin meer om nog naar de schietbaan te gaan, waar je ak-47 en raketten kan afschieten, tegen een kleine vergoeding..

Toch is Phnom Penh niet zo verschrikkelijk als het nu klinkt. De mensen zijn hier wel heel vriendelijk en kunnen vrij veel Engels, en het eten is hier prima, alleen op straat eten doen we hier maar ff niet met al die zooi overal..

Vanmiddag krijgen we ons visum, en morgen gaan we weer naar Thailand, lekker relaxen met Lulu op Koh Chang, een bounty eilandje niet te ver van Bangkok. FF bijkomen van al die bende, wat hebben wij het toch zwaar. Gelukkig kunnen we straks weer aan het werk, op 8 augustus begint het volgende kamp, lekker in een resort aan zee..