Israel

Het Beloofde Land, zeggen ze.

Jammer dat niet duidelijk is aan wie het beloofd is, anders was het echt een leuk land geweest om in te wonen.

Israel is een mooi land, een soort van Westerse oase in het Midden-Oosten kun je wel zeggen.Eindelijk weer rustig op straat lopen, zonder 756 schreeuwende baarden met jurken aan, die vanalles proberen te verkopen. Elke keer als er mensen schreeuwen of roepen denken we dat het voor ons is, maar dat is niet zo! Dat geeft toch wel een gevoel van rust. We durven nog steeds niet goed rustig rond te kijken in een winkel, omdat we denken dat de verkoper je dan weer ontiegelijk lastig gaat vallen met vanalles dat je niet wilt kopen, en namen van Nederlandse voetballers enzo.

Maar dat valt hier allemaal erg mee. Er zijn doodnormale supermarkten met bier en diepvriespizza's en plastic zakjes waar je zelf groente in kan doen. En een stoeprand waar je op kan zitten, zonder dat je broek eraan blijft plakken, of dat je tenen eraf gereden worden.
Zelfs prullebakken en bankjes op pleintjes, zonder drammerige taxichauffeurs en zakdoekjesverkopende mensen zonder benen op n plankje met wielen.

Gek hoor, hoe snel je kan wennen aan een andere wereld. Er valt vanalles op, waar je normaal niet eens meer aan denkt. Het is hier ook weer een stuk kouder,zo tussen de 20 en 25 graden. Best frisjes als je 30-40 gewend bent. We moeten in elk geval kleren gaan kopen, we hebben ieder maar 1 vest en 1 spijkerbroek. En in Jeruzalem konden we s'avonds echt niet over straat, met zonder jas. Dat ligt hoog, ver in het binnenland, en heeft ook nog ijskoude wind.

Maar goed, Israel dus. In het zuiden gingen we de grens over, vanuit Jordanie. Wat een controle zeg, allerlei lastige vragen: Waarom zijn we in Abu Dhabi geweest?
Kennen wij mensen in Egypte? Hoe komen we aan zoveel geld om te reizen? Hoelang zijn we al bij elkaar? Welke kleur onderbroek heb je aan en waarom? Wanneer is je paspoort uitgegeven? Hoe weet je dat zo uit je hoofd? Peter R. de Vries is dr niks bij. Tassen worden leeggepakt, (zelf weer inpakken aub) overal soldaatjes met automatische geweren en pantservoertuigen. Het is wel duidelijk dat die oorlog hier nog lang niet voorbij is. Zelfs bij het busstation, dat er uitziet als een gevangenis-bunker, moesten we onze
paspoorten laten zien.

Nou, en dan kom je in Jeruzalem en daar heb je ze dan he, elk land z'n eigen klederdracht, in Abu Dhabi a la Pink Panther, in Egypte Ali Baba en de 2040 rovers, in Jordanie Alladin, en hier doen ze Charlie Chaplin: de mannen allemaal pikzwarte kleren aan, zo'n dekseltje op, met twee Pipi Langkous-vlechten, (echt waar) liefst met lange baard of snor. De vrouwen verder normaal, alleen allemaal een lange zwarte rok. Het is net een zwart-wit film.

In Jeruzalem heeft Eran ons opgepikt, en hebben we z'n ouders ontmoet, die hadden al zoveel over ons gehoord, en nou, die weten wat gastvrijheid is hoor, net of we ze altijd al kenden. Het was alsof we verloren kinderen waren, echt leuk. En maar eten en drinken erin stoppen, ze hebben zelfs een dag
vrijgemaakt om ons een stuk van Jeruzalem en de Palestijnse gebieden laten zien, en vanalles uitgelegd over de situatie in Israel, waarmee ik jullie maar niet zal vermoeien.

Het is in elk geval heel dubbel. Aan de ene kant heeft dit land een prachtige natuur en gebouwen, en aan de andere kant is het een grote gevangenis, mensen hebben tralies voor de ramen, er zijn overal checkpoints en soldaten, en er zijn bijna elke dag wel bommeldingen of er worden mensen opgepakt die een bom bij zich hebben. We hebben het nu van dichtbij gezien, het is echt anders als thuis.
Iedereen moet ook minstens 3 jaar in het leger, mannen en vrouwen, vanaf je 18e tot je 21e, en in constante oorlog is dat wel even wat anders dan alleen oefenen en gratis je rijbewijs halen. Wat een verhalen zeg.

Tel Aviv is een modern stadje, met veel juppie-jongeren en eetcafeetjes en een prachtig strand. Hier gaan de Israelische jongeren wonen als ze uit het leger komen, (als ze niet eerst een jaar naar India gaan, zichzelf weer vinden, dat doen ze allemaal nl.)
Jeruzalem is meer voor de gezinnen en ouderen, het is heel mooi in de heuvels gelegen, er zijn vier delen, voor (Orthodoxe) Joden, Moslims, Christenen, en Armenische religieuzen of iets dergelijks.

We hebben een boel kerken gezien, wel indrukwekkend hoor, Deb heeft dr handen (in onschuld) gewassen op dezelfde plaats als Pontius Pilatus, toen hij Jezus veroordeeld had tot het kruis. We hebben de grootste kerk ter wereld bezocht, gebouwd op de berg waar Jezus werd gekruisigd (kon je de rots aanraken), en het steenbed waarop hij gewassen werd. Ook de grot waarin hij verezen is konden we bezoeken binnenin de kerk.
Ook al weet ik niet zeker wat er toen allemaal wel of niet gebeurd is, het is toch een indrukwekkend geheel zo met al die heiligdom. Al die mensen die van over de hele wereld komen om het te bezoeken maakt het wel een bijzondere plek. Ik kan er nog lang over door schrijven, maar als je nog meer wilt
weten over Israel/Jeruzalem, vertellen we het later wel of kijk maar ff op internet.

Hoe mooi en bijzonder de Dode zee is, kun je op de foto's zien. Gek hoor, zo drijven, je kunt niet eens naar onderen toe. Net als op een luchtbed, maar dan zonder luchtbed. Alleen dat modderbad was een iets minder slim idee, ruik het nu na twee dagen nog, sulfaten zitten erin en die ruiken naar rotte eieren met tenenkaas.
Al met al is Israel zeker de moeite waard, een heel mooi en vooral interressant land, we gaan er zeker nog een keer heen, al is het maar voor het eten van Eran's moeder..


p.s. er waren wat foto's weggevallen, die staan nu weer bij het Cairo-bericht.