Groeten uit de Rimboe

Jawel, hier zijn we dan! Weg uit Australie. Eerst nog een korte stop in Singapore, (kwamen we om 3:00 aan, na een halve nacht op het strand, kwamen we terecht in de hoerenbuurt.. moesten de kamer per uur betalen..)en toen Indonesie. We zijn op 19 april geland op Sumatra, Padang heet de stad.

Wat een relaxte mensen hier zeg! Iedereen lacht, lekker vrolijk, erg goed eten, en ook nog goedkoop leven. We worden alleen soms wel n beetje moe nu van dat ge-hello mister! what is your name? Where you come from? Antwoord geven heeft weinig zin, ze verstaan dr geen zak van.. Voel me af en toe net n aap in de dierentuin. Goede reden om een paar woordjes Indonesisch te leren.

Aangekomen in Padang wilden we wat geld halen, maar de pin deed geen mastercard, en bij de exchange wilden ze onze 50 dollar niet hebben, want jawel: het briefje was te oud.. zag er wel goed uit, maar was van voor 1993, daar doen ze niet aan.. gelukkig hadden we nog wat Euro's.

We hadden geen flauw idee waar we waren en wat we wilden gaan doen. We zijn 2 engelsen tegengekomen op het vliegveld, die gingen naar Bukittingi ergens bij een meer in de bergen, en we konden goedkoop een taxi delen. Klonk goed, dus daar zaten we, 2 uur lang, a la India zigzag over een hobbelweg razen.. Maar dan wel lachend!

Het openbaar vervoer is hier wel n beetje link, boten zijn zwaar overbevolkt en zinken af en toe, en vliegtuigen vallen nog al eens uit de lucht, en onderweg bengelde een vrachtwagen met de voorkant over de rand van het ravijn.. Verder zijn de meeste bussen hier aan elkaar gelaste vierkante verzinsels, aan elkaar geplakt met stopverf. Van merk en model ontbreekt elk spoor. Gelukkig is het overdag op de brommer wel goed te doen.

De regen kwam met bakken uit de lucht, en we namen het eerste hotel dat we konden vinden. Dat doen we ook nooit meer! 's Morgens om 5 uur niet 1, maar 2 jengelende imams uit een luidspreker voor het ochtengebed, precies voor ons raam, en dan nog 4 keer die dag.. Lang leve het moslim-gebied!

s' Morgens de beste loempia ooit gehad! en toen hoorden we over de Mentawai, weetjewel, van tv, Groeten uit de Rimboe! Die zitten hier op n eiland, 100 km uit de kust, en wij konden erheen! Elke maand gaan er een paar mensen heen, en wij mochten mee! Wat een geluk, dachten we nog.

Maar toen.. (het volgende is een stukkie van mn hyves-blog, als je t al gelezen heb, heb je pech)

--{{We moesten wel binnen 3 uur nog de boot halen, in de havenstad, 2enhalf uur rijden..
Ok, wij snel wat spullen gekocht, in de minibus, met de twee engelse collega-backpackers. Onze chauffeur dacht dat ie een computerspel aan t doen was, zelfs India was er niks bij, achter een ambulance aan met loeiende sirene, langs de rand van afgrond in het donker door t verkeer heen. Was best risky, maar ik vertrouwde de chauffeur wel, best kicke, normaal betaal je voor n achtbaan, dus ja.. Alleen geen tijd om te stoppen, pissen kon in een flesje..
Toen we dicht bij de haven waren, vertelde de gids dat de boot al weg was, en dat we met een speedboot de veerboot gingen inhalen, die zou op ons wachten. Beetje vreemd, maar zover, zogoed.

Staan we aan de kade, en daar gingen onze backpacks, met alles wat we bezitten.. Over de rand, het water in leek t wel. Maar nee, daar lag de "speedboot". Het was echt niet meer dan een houten kano met een buitenboordmotor. Bij het instappen gingen we al bijna om.. Maar goed, ook al was het pikdonker, de zee leek rustig, en we wisten nog niet hoever de veerboot was. Zeven man aan boord, plus bagage, het water stond niet meer dan 15 cm onder de rand.

Het eerste kwartier was leuk, avontuur! Wie haalt er nou een veerboot in met een opgevoerde kano?? Maar toen zagen we bliksem op de achtergrond.. En de kapitein kon de veerboot niet vinden, en de golven werden hoger, we gingen steeds verder uit de kust.. We waren intussen al zeiknat, ook al onze bagage, en daar zagen we de boot. Tenminste, een lichtje dat de boot moest voorstellen.. ver weg. En wij erachteraan. We hadden zaten al flink te rillen, en we kwamen op open zee, we stuiterden over de golven, tegen het tij in. Langzaam verdween de kust en we kwamen niet dichter bij de veerboot, de kano was niet snel genoeg.
We dachten al aan omdraaien, het werd echt een beetje te gek. Maar voor de bootsjongen nog niet, die stond steeds omvallend in de boot krijsend met zn zaklamp te zwaaien naar de veerboot.
Door de vloerplanken konden we zien dat de boot halfvol water stond, ik hield met beide handen de rand vast, en mn vingers raakten het water al.. en steeds meer golven sloegen over de rand. Toen de jongen met zn hoed water uit de boot begon te scheppen, was het genoeg. Het schijnt normaal te zijn voor hen, maar daar doe ik niet aan.
Met zn vieren dwongen we de kapitein om te draaien, "maar de veerboot was al betaald" zei die..(omgerekend nog geen 8 euro voor 10 uur varen) Wat een gek zeg.. Toen we hem duidelijk maakten dat wij wel betaalden, werd ie wat rustiger.. We draaiden om en met de golven mee kwamen we in rustiger water, langs de kust.

Na een uur stonden we weer aan de kant, zeiknat, druipende backpacks, rillend van de kou. Maar oh zo blij.

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik weer op vaste grond stond. Misschien hadden we het kunnen halen, misschien ook niet, we wilden de gok natuurlijk niet wagen. Die veerboot stopte niet, de kano was te klein, veel te veel water erin, de golven op open zee te hoog, we waren volgens mij nooit aan boord gekomen, hoe klim je 3 meter omhoog op een varende veerboot midden op een golvende zee?? Op de kade komen kon net zonder omvallen.. En wat als je daar in zee ligt?? Nee. Het was een goeie beslissing om terug te gaan. Die lui zijn gewoon knettergek hier. Onze gids zei ook dat het te gevaarlijk was, maar die bootlui zijn gewoon gek hier. ----}}}

Ja dat was wel even wat, die eerste trip! We zijn diezelfde nacht terug gegaan naar ons hotel, na 3 dagen waren onze kleren weer droog, en gingen we voor poging 2.

Deze keer waren we ruim op tijd voor de veerboot. Alleen ging die niet. De zee was te wild. De Mentawai leven namelijk nog zo afgezonderd, omdat de zee vooral vroeger vaak te wild was om de eilanden te bereiken, en transport dus vrij lastig is. Goh.. Maar goed, na een nacht op de boot geslapen te hebben, vertrokken we dan toch s morgens.

Na 36 uur op de boot geschommeld te hebben met 130 man overal op de grond enzo, kwamen we op het eiland Siberut. Het was echt geweldig! Onze gids was super, en we hadden onze eigen meereis-kok!! Wat een volk zeg!
We vertellen wel over het volk als we thuis komen, te lang verhaal, en de meesten van jullie hebben al een boel op tv gezien.

We hebben nog nooit zo'n realistische echte jungletocht gemaakt.
Hierbij vergeleken viel al het andere in het niets. , gekker kan niet. Met een hakmes zelf een pad maken door het regenwoud. Door sommige gebieden hadden mensen al 2 jaar niet meer gereisd! Over verotte boomstammetjes balanceren, over rivieren en afgronden met rugzak en waterfles bungelend aan je zij. Tot je knieen door de modder of in het water. Overal muggen en bloedzuigers en weetikniet wat allemaal. Het was adembenemend. Zo verschrikkelijk mooie natuur, maar oh zo vermoeidend.

Na de eerste tocht van 4 uur, kwamen we bij t eerste "huis". Een vlooien-hut, vol met varkens en apen hoofden.. Man-met-luier-om, vrouw met zonder tieten, blote kinderen, heel bijzonder allemaal. En bijna alles wat er was kwam uit de natuur, geen stroom, geen wc. Echt back-to-basic. Heel indrukwekkend.

Er waren natuurlijk wel wat toeristische invloeden, ze bleven maar om sigaretten bedelen, en naalden en armbandjes vonden ze prachtig. We wisten dat en hadden van allerlei pruttel voor ze meegenomen.
De houten huizen en de wandelpaden waren alleen wel voor kleine mensen gemaakt, ben zelf een paar keer door n brug gezakt, en bij een huis zelfs door de vloer! Maar daar kon ik echt niks aan doen, alles zat vol houtwormen..

Nou, kan nog uren verder vertellen, maar dat komt later wel ns. Het was fantastisch en vooral ook uitdagend, en we zijn blij dat we het toch gedaan hebben. Nu weer in Padang, na een hoop gedoe met hotels en taxis en kapotte tenen en slippers, weer lekker fris gewassen, gedesinfecteerd en volgeplakt met jodium en pleisters. Nu maar hopen dat we geen Malaria krijgen, dat weten we pas over 3 weken.. Help ons duimen aub.

De foto's volgen nog, de computers hier zijn niet zo hieperdepiep, en de fotoruimte is ook alweer vol. We laten wel ff weten als t weer lukt! Morgenvroeg om 4 uur vliegen we naar Bali!! Lekker ff uitrusten op het strand! Beetje lekker eten, kookcursus doen.. enz. enz.

We missen jullie! Tot later!!